آن را که غمی چون غم من نیست چه داند
کز شوق توام دیده چه شب می‌گذراند
وقتست اگر از پای درآیم که همه عمر
باری نکشیدم که به هجران تو ماند . . .

ما دومرغ عاشق تاهمیشه در قفس ما جدا از هم غمانگیز با هم بیشتر

شست باران همه کوچه و خیابانهارا پس چرا مانده غمت....